Zgodnie z Ustawą o ochronie przyrody park krajobrazowy obejmuje obszar chroniony ze względu na wartości przyrodnicze, historyczne i kulturowe oraz walory krajobrazowe w celu zachowania i popularyzacji tych wartości w warunkach zrównoważonego rozwoju. O wysokich walorach przyrodniczych Parku w skali kraju mówią wyniki prac nad utworzeniem Europejskiej Sieci Ekologicznej ECONET (European Ecological Network), na podstawie, których obszar PPK otrzymał najwyższą rangę jako biocentrum i obszar węzłowy o znaczeniu międzynarodowym.

Popradzki Park Krajobrazowy to jeden z najstarszych parków krajobrazowych na terenie Karpat. Został on powołany uchwałą Wojewódzkiej Rady Narodowej w Nowym Sączu z dnia 11 wrześnie 1987 r. Rozciąga się on na terenie Beskidu Sądeckiego z jego dwoma pasmami (Radziejowej i Jaworzyny Krynickiej) oraz obejmuje także położoną w granicach Polski część Gór Czerchowskich. Powierzchnia Parku wynosi łącznie 54 392,7 ha, Około 70 % powierzchni stanowią lasy (z czego lasy niepaństwowe zajmują 20%). Popradzki Park Krajobrazowy jest jednym z najbogatszych przyrodniczo i najpiękniejszych krajobrazowo terenów Polski.

 

 

Inne formy ochrony przyrody. Na terenie Popradzkiego Parku Krajobrazowego istnieje 13 rezerwatów leśnych: Barnowiec (zał. 1905), Baniska (1916), Las Lipowy Obrożyska koło Muszyny (1919), Łabowiec i Uhryń (1924), Nad Kotelniczym Potokiem (1959), Im. Prof. Czai w Łosiach, Pusta Wielka (1963), Kłodne nad Dunajem (1964), Hajnik (1974), Wierchomla (1983), Lembarczek (1985), Żebracze (1995), oraz jeden rezerwat o znaczeniu historyczno – krajobrazowym: Okopy Konfederatów Barskich.

W otulinie Parku na obszarze Małych Pienin znajdują się 4 rezerwaty chroniące cenny, unikatowy krajobraz: Biała Woda (1963), Wąwóz Homole (1963), Wysokie Skałki (1961), Zaskalskie-Bodnarówka (1961).

Najstarszymi i jednymi z najciekawszych drzew pomnikowych są pomniki przyrody: lipa przy kościele w Tyliczu, aleja lipowo-klonowa w Krościenku, oraz dąb szypułkowy w Barcicach Górnych. Wśród pomników przyrody nieożywionej objętych obecnie na terenie Parku ochroną prawną do najciekawszych należy zaliczyć:

Staw „Czarna Młaka” koło Powroźnika - malowniczy staw górski pochodzenia naturalnego, którego powstanie należy wiązać z procesami osuwiskowymi;

„Głęboki Jar” w Rytrze - Rzyczanowie – odcinek Doliny Potoku Rzyczanowskiego, gdzie piaskowce magurskie w ścianach wąwozu tworzą atrakcyjne urwiska, zaś na jego dnie niewielkie wodospady i szypoty;

„Wierch nad Kamieniem” w Barnowcu – zespół skał i jaskiń wraz z otaczającym drzewostanem;

„Mofeta im. Prof. Henryka Świdzińskiego” w Złockiem k. Muszyny – sucha ekshalacja dwutlenku węgla usytuowana w dnie potoku Złockiego.

Obecnie na terenie Parku znajduje się 160 obiektów posiadających statut pomników przyrody.

W granicach parku znajduje się ponad 85 % powierzchni LZD (5503 ha). Reszta terenów LZD położona jest w otulinie Popradzkiego Parku Krajobrazowego.