Warto zobaczyć - Pozostałe

Centrum Krynicy - można zwiedzić:

Muzeum Nikifora - jest to oddział Muzeum Okręgowego w Nowym Sączu, które znajduje się w budynku "Romanówka" przy Bulwarach Dietla (Za Starym Domem Zdrojowym) tel. +48 18 471 53-03. Zwiedzanie Muzeum jest możliwe w podane dni: Poniedziałek: nieczynne, Wtorek – sobota: 10:00- 13:00, 14:00- 17:00, Niedziela: 10:00 – 15.00 Wstęp jest płatny: Opłata normalna: 12 zł, Opłata ulgowa: 8 zł, Dzień wolny od opłat za wstęp: niedziela ale wtedy nie jest odtwarzany bardzo ciekawy krótki film o życiu Nikifora.

Możemy tam zobaczyć stałą wystawę prac malarza Nikifora oraz wystawy okresowe prac artystów nieprofesjonalnych. We wnętrzach zaprezentowano kilkadziesiąt prac artysty, w tym wiele z okresu międzywojennego, uznawanego za najlepszy w jego twórczości. Portrety fotograficzne artysty wykonane zostały przez Mariana Włosińskiego, prawnego opiekuna Nikifora w ostatnich latach Jego życia.


Jan Kiepura i jego festiwal

Jan Kiepura (1902-1966) – byłto polski śpiewak, znakomity tenor, aktor, który cieszył się największą międzynarodową sławą i popularnością spośród polskich śpiewaków okresu międzywojennego. Po raz pierwszy na scenie operowej wystąpił w 1924 r. w Operze Warszawskiej w partii Górala w „Halce”. Występował na największych scenach operowych na świecie. Jan Kiepura za pieniądze zarobione na światowych scenach w latach trzydziestych wybudował w Krynicy najbardziej luksusowy wówczas w uzdrowisku hotel – willę Patrię (tzn. Ojczyzna). Patria była jedynym polskim domem Jana Kiepury. Artysta rzadko bywał w Krynicy, co wynikało z pracy poza krajem ojczystym, ale kiedy tylko mógł przyjeżdżał chociaż na kilka dni do Krynicy i tam spędzał czas z rodziną. Wówczas tłumy oczekiwały na jego występy, a Jan Kiepura śpiewał na Deptaku lub z balkonu Patrii. Ostatni pobyt w Krynicy przypadł na jesień 1958 roku. Jan Kiepura zmarł nagle na atak serca w Harrison koło Nowego Yorku po dostaniu wiadomości o złym notowaniu jego akcji na giełdzie. Zgodnie z ostatnią wolą artysty jego prochy zostały przywiezione do kraju i złożone w Alei Zasłużonych na warszawskich Powązkach.

Festiwal im. Jana Kiepury

I Festiwal im. Jana Kiepury odbył się w 1967 roku, czyli w rok po śmierci wielkiego śpiewaka, a gościem honorowym była jego żona Marta Eggerth-Kiepura. Twórcą Festiwalu i organizatorem jego pierwszych 15. edycji był Stefan Półchłopek - były burmistrz, długoletni animator życia kulturalnego i sportowego uzdrowiska, założyciel i sekretarz Społecznego Komitetu Rozwoju Krynicy - formalnego właściciela festiwalu. Koncerty odbywały się wówczas na Deptaku, w Sali Teatralnej Starego Domu Zdrojowego i w kinie Jaworzyna, a od 1971 roku w Pijalni Głównej.

Od 1984 r.  za sprawą Bogusława Kaczyńskiego - nowego dyrektora artystycznego, Festiwal stał się wydarzeniem kulturalnym o większym zasięgu, a w latach 2003-2011 odbywał się pod nazwą Europejskiego Festiwalu im. Jana Kiepury. Za  sprawą Festiwalu w sierpniu każdego roku Krynica wypełnia się muzykalną publicznością z całego świata. Festiwal obejmuje prezentację wielkich dzieł operowych, operetkowych, spektaklów baletowych oraz teatralnych, jak również koncertów promenadowych. Na Deptaku, w Pijalni Głównej, sali teatralnej, sali balowej Starego Domu Zdrojowego przez prawie dwa tygodnie można uczestniczyć w wielkim święcie muzycznym z udziałem plejady wspaniałych śpiewaków, muzyków, tancerzy i innych gwiazd estrady. Od roku 2011 prowadzącymi festiwal byli m.in.: Alicja Węgorzewska oraz Opera Krakowska.p

Każdego roku w połowie sierpnia dzięki Festiwalowi im. Jana Kiepury Krynica jest najbardziej rozśpiewanym miastem w Polsce.


Łemkowie

Obszary Krynicy i jej okolic są związane z historią Łemków - grupą etniczną górali karpackich, zamieszkujących obszary wzdłuż głównej linii Karpat Wschodnich, po stronie polskiej był to Beskid Niski, częściowo Beskid Sądecki i Bieszczady, a po stronie słowackiej tereny aż do Tatr. Grupa ta miała ukształtować się jako zbiorowość o osiadłym trybie życia pod koniec XVI wieku. Istnieje wiele sprzecznych teorii wyjaśniających genezę pochodzenia Łemków. Mieli oni przybywać na obszary Polski już w średniowieczu na fali migracji pasterskich plemion wołoskich, które szły z ziem obecnej Rumunii. Ludy te mieszkały z miejscową ludnością ruską, przyjmując częściowo jej obyczaje, kulturę i język. Łemkowie nazywali siebie „Rusnakami”, a nazwa „Łemko” pojawiła się dopiero w XIX wieku. Łemkowie pielęgnowali swoje tradycje i język.  Zajmowali się przede wszystkim hodowlą owiec i uprawą roli. W większości byli wiernymi Kościoła grekokatolickiego.

 

Uniwersytet Rolniczy im. Hugona Kołłątaja w Krakowie
Uniwersytet Rolniczy w Krakowie
Leśny Zakład Doświadczalny
ul. Ludowa 10
33-380
Krynica-Zdrój
lzdkrynica[a]urk.edu.pl
18 471 20 68
18 477 77 70
© 2023 Uniwersytet Rolniczy im. Hugona Kołłątaja w Krakowie
Projekt i wykonanie strony: Dział Informatyki UR